Corixa 0,0

Want wat schetste mijn verbazing? Niet alleen het toeval dat dit tijdschrijft ook met een serie Corixa patronen kwam op de dag na de bekendmaking door Jan. Maar dat in hetzelfde tijdschrift ook een bespreking stond van allerlei alcoholvrije biersoorten die in het VK te krijgen zijn. Het moet niet veel gekker worden met die vliegvisgemeenschap van ons. Doe mij dan maar een Corixaatje 0,0 hoor ik al een lid tijdens onze eertsvolgende clubavond aan de bar van de Geist zeggen.

Inmiddels ben ik erachter dat een Corixa gewoon een bootsmannetje is. En dat er daar veel patronen van zijn, zie FF&FT waar er al een stuk of zeven instaan, die allemaal twee uitstekende pootjes gemeen hebben. De meeste patronen hebben ook een zilverkleurig uiterlijk. Maar het lijkt alsof de bootsmannen in het VK er anders uitzien dan die in Nederland. Dus bond ik mijn Corixa vliegen naar eigen inzicht in een poging ze zo veel mogelijk gelijkenis mee te geven met wat ik hier door de sloten zie zwemmen.

Meteen na het binden, ben ik ze gaan uitproberen. Al snel bleek dat ze zwaarder waren dan ik had gedacht. En groter gezien het grut dat er geinteresseerd omheen zwom. Dus thuis kleinere varianten gemaakt op haakjes # 16 en weer terug naar de waterkant gegaan. Daar was het even zoeken naar een van de weinige plekken in Bergen waar het water niet overwoekerd is. Eigenlijk is alleen het bekende Paddenpad nog bevisbaar. Dat 'beekje' wordt gevoed uit de duinen en ontsnapt daarmee als enige water aan eutrofiering (verrijking) door landbouw, hondenpoep en overdadig brood etc. 

Al snel zag ik een school voorntjes op een kleine twintig meter afstand. Dat is wel een uitdaging voor mijn Hardy Demon 7' #3 die ik tweedehands van Jan heb overgenomen. Maar het lukte me om er een Corixaatje tussen te laten landen. Al snel was het raak en takelde ik een voorntje van nog net geen tien centimeter binnen. Had Jan nu ook een trofee beloofd voor wie als eerste een vis met deze vlieg zou vangen? Ik wist het even niet meer, maar echt belangrijk vond ik het niet. Ik bleef met enige regelmaat voorntjes vangen, maar de eerlijkheid dient gezegd dat een kleine, onverzwaarde red-tag het beter deed dan die Corixa. Na een klein uurtje had ik wel dertig voortjes gevangen. Dat ik niet de enige jager was, bleek uit het regelmatig uit het water opspringen van voorntjes als volleerde dolfijnen.

En in het begin voelde ik me nog als een kind in een snoepwinkel, zo makkelijk als ik beet had. Maar na verloop van tijd en vanwege het gestaag ondermaats blijven van mijn vissen, begon ik me toch een beetje een voorn-pedofiel te voelen. Het stak nogal, om het zuinig uit te drukken, schril af met die foto op Whatsapp van Martien met zijn meter zalm. Dus na mijn dertigste exemplaartje was mijn vangst-behoefte op die ukkies gestild, ookal was het opgeteld toch zeker drie meter vis. Ik stapte weer op de fiets met twee handen die flink naar vis roken. De Corixa was ok maar niet de beste vlieg op dat moment. Zo zie je maar weer hoe kieskeurig vissen kunnen zijn, zelfs de allerkleinsten.