Onze verhalen over vliegvissen:

Je zult het maar zijn, voorzitter van een visvereniging. Dat was mijn gedachte toen ik vorige week de krant las. Een ochtendje vissen en niets vangen maakte mijn stemming er niet beter op. Maar toen kreeg ik een soort, ja noem het maar mystieke ervaring. En die veranderde alles. Hoe dan, zul je denken? Lees dan dit bijzondere verhaal over mijn ontmoeting met… Frans Timmermans.

Het waren twee trieste maanden. Vaak vervelend, koud en nat weer, en door agenda ”constipatie” of ziekte van een van ons of onze gezinsleden maar heel weinig kunnen vissen. En natuurlijk ook triest door het overlijden in januari van een geliefd clublid maar vooral ook ruim vierentwintig jaar de vismaat van Hans en mij in binnen en buitenland, Ruard Janssen. Maar er is gevist, al is het dan ook maar !!!!! vijf keer in de afgelopen twee maanden.

door Ferry Hoogakker

We zouden naar Oostenrijk gaan om daar de hoofdprijs van de jaarlijkse clubveiling te gaan besteden, maar het werd toch allemaal anders dan we dachten. Gelukkig pakte deze wending van ons lot goed uit en beleefden wij weer een prachtige vistijd in Italië.

Dit verslag gaat vooral over stekken zoeken maar ook weinig kunnen vissen en helaas (of mede daardoor?) nog eens weinig vangen. Tevens een aanpassing van de einddatum van de grootste baarscompetitie.

door Fits van Merkenstein

Als ik mijn verslag over deze twee maanden begin met:

Het heet nu eenmaal vissen, niet vangen

Of:

Vissen vanuit het bootje  op het Alkmaardermeer is, los van de vangst, op zich al een genoegen

door Bart

Gaat dit verhaal nu over kleine vissen, vraag je je misschien af? Of over een kleine vangst (en wat is daar dan nieuw aan)? Geen van beiden, vertel ik je, want dit verhaal gaat over een kleine visser. Een mannetje van acht die mijn dag helemaal goed maakte. Met een grote vangst.