Dan kan je aan de andere kant van het spectrum ook naar het Oostvoornse Meer gaan, maar voor iemand die weinig ervaring met het vliegvissen op forel heeft, is dat praktisch mission impossible. Recent ging onze club er nog hoopvol en manmoedig heen om er collectief welgeteld een forel te vangen. Dan is Baggelhuizen de betere optie met haar natuurlijke omgeving en goede bestand aan uitgezette vis. Al moet gezegd: ook Baggelhuizen kent haar grillen en variëren er de vangsten van dag tot dag. Begin dit jaar was ik er een keer en lag alle vis passief op de bodem in het midden van het meer. Dan begin je niet veel als kant-visser.

Deze week was er een extra factor om mee rekening te houden: gaan we voor of na storm Benjamin? De weersvoorspellingen fluctueerden met het uur en compliceerden onze planning. Je wilt niet twee uur rijden om vervolgens in een storm van Beaufort 5-6 of meer te belanden. We besloten onze trip maar niet voor de storm te plannen, wat achteraf wel had gekund, maar erna op zaterdag 25 oktober. Dat bleek maar net goed te gaan, want was de ene storm net wat geluwd of de andere diende zich weer aan.

Leo en ik bereiden onze trip naar Baggelhuizen elk op eigen wijze voor. Leo zoekt Bert op in zijn ‘man-cave’ en schaft er op zijn advies een handvol vliegen voor de forel aan. Hoewel mijn dozen natuurlijk al uitpuilen, bind met de laatste informatie die ik van Jelke kreeg, die er twee weken geleden nog viste, wat extra vliegen bij. Gezien de weersverwachtingen doe ik nog wat extra aanpassingen, zoals deze Hollandse wind & regen proof Klinkhamer:

En zo komen Leo en ik iets na achten in Baggelhuizen aan. We kijken wat bezorgd naar de lucht waar donkere wolken zich boven ons samentrekken. Er staat een stevig, vlakkerig windje wat het vliegvissen niet gemakkelijk, maar ook niet onmogelijk maakt. Goed, we zijn niet van papier en hebben er veel zin in. Opgewekt stappen we naar het nieuwe clubhuis dat op het terrein herrezen is. Ron is al aanwezig en staat niet klaar met vliegvishengel maar om met andere clubleden verder te klussen aan het interieur. Als ik heb onze missie voorleg – Leo zijn eerste forel laten vangen – ontfermt hij zich meteen over hem met raad en materiaal. En een flinke injectie vertrouwen want ‘als je geen forel vangt, dan doe je echt iets niet goed’. Nu maar hopen dat onze missie slaagt…

We togen naar het water meteen achter het clubhuis en treffen daar een vliegvisser van de club aan. Even vragen leert ons dat hij al wat gevangen heeft op een zwart streamertje. Die heb ik natuurlijk ook bij me in allerlei soorten en maten. Ook had ik m’n licht opgestoken bij Robert van ’t Voort waarvan ik wist dat hij er recentelijk ook was. Op mijn vraag waar hij zijn forellen mee had gevangen, kwam het korte en enigszins ontluisterende antwoord: alles op een klein, zwart streamertje. Heb ik daar dan acht dozen vliegen voor gebonden en meegenomen? Ik bind dus zo’n klein, zwart streamertje aan mijn onderlijn en vang inderdaad in no time een mooie forel. Leo bindt hetzelfde streamertje aan zijn hengel, experimenteert nog wat met de lengte van zijn onderlijn en ja hoor, na enige tijd vangt ook hij zijn eerste forel. De dag kan niet meer stuk, want onze missie is geslaagd en we kunnen naar huis.

Niet dus, want een forel vangen smaakt naar meer. Ik vang er nog wat in hetzelfde stuk van de plas, en als het rustiger wordt, verkassen we naar de Vogelput. Daar is wel wat vis actief maar lang niet zo uitbundig als de afgelopen weken toen veel vis naar de kant kwam en individueel aangeworpen kon worden. We vangen langs deze kant van het meer geen forel en na de zoveelste bui die we over ons heen krijgen, besluiten we even in het clubhuis op adem te komen. Boven een warm broodje bal staat  Ron ons ook bij met wat extra advies, zoals een drijvende blop en zalmeitjes, als het zwarte streamertje niet meer zijn werk doet. En ja hoor, tegen mijn scepsis in vang ik ‘droog’ na de lunch nog drie forellen op een knalrode blob, al is ‘droog’ een relatief begrip met dit weer. Ook verspeel ik minstens drie forellen die mijn zalmeitjes en buzzers als gretige haaien van mijn 22/00 fluorcarbon rukken. Ik realiseer me te laat dat je dan echt nylon moet gebruiken, omdat fluorcarbon niet schokbestendig genoeg is om de enorme ruk die de forel geeft aan buzzers en zalmeitjes op te vangen. Leo vangt nog een tweede forel op het kleine, zwarte streamertje en zo eindigen we de dag heel tevreden, ondanks het wisselvallige weer.

Vroeg opstaan, twee uur heen, twee uur terugrijden en hopen dat het weer, maar vooral de forel mee wil werken. Vliegvissen blijft een bezigheid met een hoge mate van kansberekening. Je kunt je kansen op succes verhogen door meer vis in een kleinere put te stoppen. Of minder kans te accepteren en meer natuurlijke omstandigheden te verwelkomen, zoals op het OVM. Op Baggelhuizen wordt al jaren een goede balans gevonden. En dat is het ritje vanuit Noord Holland dus wel waard. Zeker als dat jouw eerste, echte forel oplevert.