De Belofte van Baggelhuizen

En hoewel we zo naar buiten kunnen om lekker te vissen, lonkt het verre Baggelhuizen. Dat wil zeggen: voor dag en dauw opstaan, ruim twee uur rijden, een hele dag tot je middel in koud water staan en daar dertig euro voor betalen. Ben je dan wel helemaal wijs?

Baggelhuizen komt met een belofte en wel in de vorm van hele grote forellen die je nergens in het buitenland zult vangen. Of het moet dat ene, toevallige exemplaar zijn in een Noors fjord of, als het weer eindelijk eens meezit en je hebt genoeg volharding, enig succes aan de Deense kust. Meestal worden we al blij, om niet te zeggen euforisch, als we forelletjes van twintig tot dertig centimeter in een buitenlandse beek vangen. Maar dan ga je naar Baggelhuizen en haak je er een forel van twee kilo of meer. En dat is geen zeldzaamheid, want met gemak vang je op een dag meerdere van zulke indrukwekkende exemplaren. Daar rijd je graag 200 km voor om en tel je dertig euro voor neer. Toch?

Met die belofte in gedachte bereidden Jelke, Jan en ik ons voor op een dagje Baggelhuizen. Dat betekent standaard onrustig in je dozen staren, nachten peinzen wat je moet binden, nieuwe filmpjes bekijken en dozen vullen met weer andere vliegen dan de vorige keer. Terwijl het toen toch prima ging? We bellen met een beheerder van de plas die onze verwachtingen verder aanwakkert, want er is recent wel tweehonderd kilo regenboog en tweehonderd kilo bruine forel uitgezet. En die zijn allemaal een, twee kilo of nog meer! Dan rekenen we de tijgerforellen niet eens mee die er ook rondzwemmen. Inmiddels krijgt de belofte extatische proporties.

En zo rijden we op 8 december met een volgestouwde auto om half zeven ’s ochtends door de nacht richting Assen. Aangekomen bij de plas is er al een beheerder aanwezig die ons warm welkom heet. Kopje koffie en de onvermijdelijke vraag: hoe zijn de vangsten en vooral, waar vang je ze mee? De beheerder, Johan heet hij, kijkt enigszins ongemakkelijk weg en vertelt ons dat ‘het niet veel is de laatste tijd’. Deze mededeling dringt echter niet of nauwelijks tot ons door, want er zitten toch honderden forellen op de plas? Dus hoe moeilijk kan het nou zijn? Johan vertelt ons met herwonnen enthousiasme dat er wel forellen worden gevangen. Met kleine damsels, snake flies of kleine, zwarte vliegjes.

De doos van Johan: vol met kleine damsel vliegen

En dus trekken we optimistisch onze waadpakken aan en kunnen niet wachten om het water in te stappen. Ieder van ons heeft een eigen tactiek bedacht om de dag met een mooie vangst te beginnen. Jelke heeft een intermediate lijn met een streamertje op zijn Onki #7 hengel gezet. Jan gaat met een zinkende lijn en een boobie aan de slag. En ik weet het nog niet, dus loop naar de plas en kijk eens goed rond. Ik spot geen enkele vis, wat wel eens anders is geweest. Ik herinner me jaren dat ik meteen grote scholen regenboog forellen langs zag komen die zo gretig waren dat ze achter elkaar in een chartreuse gekleurde blob beten. En dat waren geen kleine jongens. Maar nu is het water doodstil. Gek, als je weet hoeveel forel erop zit en met name regenboog forel zijn aanwezigheid snel verraadt.

Dus besluit ik wat dieper te beginnen en ga vissen zoals Jelke met een streamer op een langzaam zinkende lijn. Dat levert geen resultaat op, dus stap ik over op een drijvende lijn met een zalmeitje en een buzzer op een meter of drie diepte. Ook dat levert geen resultaat op. Al lopend langs het meer zie ik sporadisch een vis uit de oever schichtig wegschieten, dus bind ik een kleine damsel aan een lange leader, zoals Johan ons heeft aanbevolen. Ook dat levert me niets op. Ondertussen is het lunchtijd geworden en verzamelen we ons rond enkele gehaktballen die Johan kundig heeft opgewarmd. Jelke heeft dan een forel gelost en Jan heeft zoals ik nog geen aanbeet gehad. De vertwijfeling zakt ons in de waadschoenen, want ja, hoe breed is het vliegen arsenaal nog? Of ligt het niet aan onze vliegen maar....willen die forellen gewoon niet? Dan komt Johan met dodelijke informatie die hij wijselijk tot het middaguur heeft bewaard: na de uitzetting van die geweldige forellen liggen ze praktisch allemaal op de bodem in het midden van het meer en verroeren zich niet. Van de tweehonderd kilo bruine forellen zijn er door de hele club pas tien gevangen. Jan, Jelke en ik kijken elkaar in vertwijfeling aan. Wat nu? Hadden we tweehonderd kilometer gereden als we deze informatie eerder hadden gehad? Het antwoord begrijpt alleen een vliegvisser: ja, natuurlijk wel! Het is heerlijk vissen op Baggelhuizen. We zijn de enige drie en kunnen doen en laten wat we willen. De zon schijnt en we zien toch wel eens een vis, dus kansloos zijn we niet. En zoals het hoort stappen we weer vol goede moed het water in. We will try harder!

Mijn 'zelf-bedachte' damsel-achtig streamertje: heel veel marabou

Ik besluit te gaan voor de combinatie waar ik het meeste op vertrouw en waar ik lekker mee werp. Dus verruil ik de Onki #7 voor mijn vertrouwde Snowbee #5/6 hengel, zet er een heerlijk werpende, drijvende Airflo lijn op en bind er een klein, articulated damsel-achtig streamertje op dat ik min of meer zelf heb bedacht. Nu sta je als vliegvisser altijd op de schouders van je voorgangers, maar toch, dit beweeglijke streamertje is best een klein beetje bijzonder. Ik werp hem evenwijdig aan de kant en BANG! Een joekel van een forel geeft een ruk aan mijn hengel en.....gaat er met streamer en lijn vandoor. Blijkbaar heb ik de onvergeeflijke fout gemaakt om mijn fluorcarbon leader niet goed aan mijn vliegenlijn te bevestigen. Ik scheld mezelf luidruchtig verrot, maar put ook hoop uit deze aanbeet. Het duurt tot ruim vier uur in de middag tot ik mijn eerste forel daadwerkelijk haak, dril en binnen breng. Uit de oever gepeurd en zonder terughoudendheid op mijn articulated streamertje gedoken. Dan volgt een tweede, hele grote forel die ik heel, heel voorzichtig dril. Wat een prachtige vis! Als de schemering valt, knalt nog een derde forel op mijn streamertje, maar onthaakt zich na enkele seconden. Wat ben ik blij met mijn twee vangsten. Jan heeft ook laat in de middag een enorme forel gehaakt die zich na drie keer uit het water springen onthaakte. Dat kan de beste visser gebeuren als je weerhaakloos vist. Jelke heeft ook een mooie vis gevangen op dezelfde manier als ik door een damsel vlieg langs de oever te trekken. Dat blijkt die dag de enige, maar gelukkig toch succesvolle vlieg en vismethode te zijn. Maar zonder ons doorzettingsvermogen en dat laatste uurtje vissen hadden we alle drie geblankt.

De belofte waar gemaakt: prachtige zilverkleurige forel en zie: op dat damsel-achtige streamertje

Is de belofte van Baggelhuizen een vangstgarantie voor iedereen of heel hard je best doen om een enkele mooie vis te vangen? Ik moet toegeven dat mijn primaire behoefte goed vangen is. Maar ik ga niet naar een kleine forellenput omdat me daar die vangstgarantie wordt geboden. Baggelhuizen biedt toch meer of, zoals we hebben gemerkt, wat anders. Grote forellen in een betrekkelijk natuurlijke omgeving. Dan wordt vangen minder voorspelbaar en moet je creatiever en gemotiveerder vissen om succes te hebben. Die belofte is met ons bezoek aan Baggelhuizen wel ingelost maar voor iedereen die binnenkort gaat: je krijgt garanties tot aan de deur, vangen moet je toch echt zelf doen.

En zo rijden we weer terug naar huis, napratend over die gekke vissen, wat ze nu weer dwars zat, de enkele vis die we vingen en onze club. Over het voorzitterschap dat vacant komt, een ambitieuze activiteitencommissie tot en met de zin van het leven na pensionering. Goede gesprekken waar we niet genoeg van krijgen. Mooie bijvangst van Baggelhuizen.