Dromen van Daddy

Soms blijft mijn gedachte hierbij en herhaalt dit beeld zich totdat ik in slaap val. Andere keren werp ik de forel aan met een droge vlieg, zie hoe hij eerst genegeerd wordt, maar bij de tweede keer gegrepen. Dan voel ik bijna de aanbeet in mijn bed. Leg dit soort bed dromen maar eens uit aan iemand die niets van vliegvissen weet...
Maar laatst sliep ik in met het beeld van een mooi gebonden vlieg. Op Youtube ben ik geabonneerd op het kanaal van Davie McPhail. Die presenteert de mooiste vliegen die ik soms bekijk maar niet meteen na bind. Deze keer was het anders, want hij bond zijn versie van een Daddy Longlegs die om de een of andere reden mijn aandacht trok. De vlieg is mooi om te zien, het patroon een tikkeltje uitdagend, maar ik vermoed dat mijn intuïtie mij dreef om nauwkeuriger naar deze vlieg te kijken. Mogelijk was het mijn onderbewustzijn die me influisterende dat deze vlieg het wel eens goed kan doen op Baggelhuizen of op een Duitse rivier. In situaties dat voor de hand liggende vliegen het niet doen, omdat de vissen er al te bekend mee zijn. Dan heb je een 'mystery fly' in je vliegendoos nodig om die ene forel toch te verleiden tot aanbijten. Dat zou deze Daddy Longlegs wel eens kunnen zijn. Kijk zelf maar via deze link naar filmpje van Davie McPhail

En zo speelde ik het filmpje van Davie McPhail enkele keren af, bond mislukte en enigszins acceptabele exemplaren van zijn vlieg. Een uitdaging bij het binden is om het materiaal te begrijpen dat gebruikt wordt. Vaak heb je niet precies hetzelfde materiaal in voorraad. Dan moet je doorgronden wat het doel van elk gebruikte materiaal is en of je dat ook met ander materiaal kunt bereiken. Zo bindt Davie McPhail deze Daddy Longlegs met lange, soepele veertjes die een heel mooi patroon hebben. Diezelfde veertjes heb ik niet, maar wel iets dat net zo expressief is en de vis kan triggeren. Dat zakje met veertjes heb ik ooit tijdens een clubveiling gekregen, maar sindsdien niet meer aangeroerd. Graven in mijn vele materialen, kwam ik ineens dat zakje weer tegen en was blij dat ik het nog had.

Vlieg binden blijft improviseren. Het kostte me wat moeite om de veertjes mooi in een parabolische boog naar achteren te hacklen. Dat vraagt goed kijken naar hoe het veertje zich gedraagt als je hem inbindt. Blijven ze te recht staan? Draai dan een beetje het veertje als je inbindt. Draai je de fibers dubbel in bij het hacklen? Maak dan het veertje een beetje nat en houdt de fibers bij elkaar tijdens het hacklen. Het bindfilmpje toont dit allemaal, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen en het binden letterlijk in de vingers krijgen.

En zo eindigde ik na mijn vijfde poging met wat ik zelf een prachtige vlieg vind. Die zit nu in mijn doos voor Baggelhuizen waar ik met Ruard en Jelke naar toe ga als de plas weer open is voor externe bezoekers. Want misschien heeft de forel dan zo veel damsel vliegen gezien, dat ze toe zijn aan wat nieuws. En met dat beeld slaap ik nu in: ik sta aan de oever van Baggelhuizen, heb nog geen vis gevangen, zie een groot exemplaar het oppervlak beroeren. Ik besluit mijn Daddy Longlegs in te zetten aan een droge lijn. Voorzichtig plaats ik de vlieg op het water. Langzaam zakt hij door het oppervlak – het is tenslotte een natte vlieg – en ik geef een klein rukje aan mijn lijn. De forel draait door het water, veroorzaakt een kolk en ik voel een harde ruk. Ik haak de vis, mijn hengel trekt krom en ... ik val in slaap.