Van groene jasjes en paarse vliegen

Het weer was in december net zo onvoorspelbaar als het Corona beleid van de overheid, wat er gezamenlijk toe leidde dat we geen datum konden vinden voor dit uitje. Maar begin dit jaar keerde het tij en besloten we om op 15 februari het dagje Baggelhuizen te plannen. En zo geschiedde, na het opheffen van beperkende Corona maatregelen en tussen twee meteorologische depressies door. Jan ging ook mee, want altijd te porren voor een leuke activiteit met zijn clubleden.

Het is inmiddels ruim 15 jaar geleden dat ik lid werd van De Poldervlieg. Ik weet nog dat ik voor de eerste keer de Geist binnenliep en me afvroeg wie die vliegvissers nu waren: een groep vriendelijk ogende ouderen die later de bridgeclub bleken te zijn, of een stel mannen met allerhande fournituren voor zich die ik eerder associeerde met een naaiclub dan een vliegvisvereniging. Bij mijn introductie in de club hoorde gelukkig geen ballotage of ontgroeningsprotocol, maar wel een min of meer verplichte cursus vliegbinden. Zo ontmoette ik Ruard voor het eerst, die indruk op me maakte met zijn ongeëvenaarde kennis van vliegen, maar ook geduld en rust om ons het soms erg ingewikkeld ogende bindproces uit te leggen. Hij voldeed ook helemaal aan het archetypische beeld dat ik had van een vliegvisser: een gemoedelijk ogende, Britse gentleman, al dan niet met adellijke snor, in veelal groene outfit. In tegenstelling tot deze beschrijving noemden wij hem ‘spiderman’ - vanwege zijn voorkeur voor natte vliegen die bekend staan als spiders - hoewel hij fysiek weinig overeenkomsten vertoonde met die blauw-rode Amerikaanse superheld.

En  nu gingen we dus weer samen vissen. Ik keek er erg naar uit en had alle mogelijke informatie ingewonnen via Ron De Beheerder van Baggelhuizen. Met hem mailde ik bijna dagelijks voor een laatste update van ‘wat er nu het beste vangt’. Ron deelde zijn laatste inzichten met mij en hield me op de hoogte van zijn wekelijkse vangsten. Zo hoorde ik van een nieuwe uitzetting en kreeg ik berichten zoals ‘weer 11 gevangen vandaag’. Mijn verbeelding van wat ons te wachten stond, kende weer geen grenzen. Dankzij Ron hoorden we dat de nieuwe forellen een voorkeur hadden voor' blobs gebonden met rood/zwart gekleurd Dennis the Menace chenille'. Nou, zoek dat bindmateriaal maar eens! Na bestelling bij Troutflies in het Verenigd Koninkrijk bleek ik ‘slechts’ 20 dagen te hoeven wachten op levering, wat ruim een week na ons bezoek aan Baggelhuizen is. Dan maar een tweede bestelling plaatsen bij Dutchflies.nl, de enige internetwinkel in Nederland die het me kon leveren. Snel binden en dat spul delen met Ruard en Jan. Ook kregen we de tip om met paarse Snakeflies de forellen te belagen. Nou heb ik een hoop materiaal, maar natuurlijk net niet paarse zonkerstrips. Gelukkig ondernam Jan snel actie en kon ik dankzij hem die essentieel benodigde Snakeflies binden. Ik dacht er nauwelijks aan of al mijn ‘oude’ vliegen, waar ik eerder mee op Baggelhuizen viste, nog zouden kunnen werken.

De blob van Ron gebonden met Dennis the Menace fritz chenille

En zo haalde ik op 15 februari om zes uur ’s ochtends Ruard en Jan op om de auto vol te laden met maximaal veel vliegvis spullen. Aangekomen bij het clubhuis van Baggelhuizen stond Ron op ons te wachten en voedde hij, voor zover dat nog kon, onze verwachtingen bij de dag. ‘Jullie gaan zeker flink vangen’ herhaalde hij meerdere malen terwijl we zijn laatste instructies boven een kop koffie kregen. Hij gaf ons elk nog een nieuwe vlieg, namelijk een piepkleine ‘Cormoran’. Dit ruimhartige gebaar deed mijn zelfvertrouwen geen goed, want ik had toch alles bij me? Nee, verzekerde Ron ons, probeer het eerst eens met dit vliegje, daar ving ik ze gisteren allemaal op. En zo bonden wij dat vliegje aan onze leaders en togen vol goede moed naar de plas.

Beroering in het water waar je hart sneller van gaat kloppen (foto: Ron de Bos)

Ik zag in de put achter het clubhuis meteen flinke beroering van het water. Na enkele keren die Cormoran te hebben gepresenteerd, maar geen reactie te krijgen, bond ik toch maar mijn mosgroene, articulated, damsel-achtige streamertje aan mijn lijn. En BAM, meteen raak! Ik ving er achter elkaar drie mooie exemplaren mee. Ron stond bijna even enthousiast als ik te juichen aan de kant. Jan kwam ook zijn geluk beproeven in de put. Even later besloot ik Ruard te zoeken die naar de Vogelput was gegaan. Daar bleek weinig forel actief te zijn, zodat ook Ruard naar de put achter het clubhuis kwam om daar verder te vissen. En daar ving hij op zijn Paul Young Martha Marie #5 splitcane hengel met zijden lijn de mooiste forel van de dag.

Ruard met de mooiste forel van de dag (foto: Jan Spruit)

Op de weg terug naar de put ving ik nog een mooi exemplaar. Eenmaal terug bij start, wisselde ik van vlieg en bond een paarse Snakefly aan mijn leader. Ik was toch wel benieuwd of dat goede advies van Ron nu werkte... En ja hoor, meteen stoof er een forel achter aan, hapte er tweemaal naar om zich vervolgens te laten haken. Zo ving ik nog een viertal exemplaren. Jan deed ook zijn best en landde twee mooie forellen.

Forel gevangen op een paarse Snakefly (foto: Ron de Bos)

Hoewel ik diverse hengels, meerdere reels en honderden vliegen bij me had, viste ik de hele dag met mijn 9 voet Vision Onki #7 hengel en Scientific Anglers Sonar Hover lijn, die ik bij Peter van Exclusive Flyfishing heb gekocht. Een gouden combinatie met mijn damsel-achtige streamer en paarse Snakeflies. Nu staat het op Baggelhuizen nooit van te voren vast wat de combinatie van de dag is. Dat verklaart het waarom de auto uitpuilde van het materiaal, want vliegvissers lijken soms net mensen met weinig zelfvertrouwen. En dat is maar goed ook, want daarom zijn we voorbereid op onvoorspelbare omstandigheden en experimenteren we erop los.

Tegen vijf uur begon het te regenen en beëindigden we, toch wel verkleumd maar tevreden, onze vliegvisdag. Ron had tientallen foto’s van ons genomen, maar de mooiste was wel die van Ruard met zijn forel. Nog steeds ogend als een Britse gentleman, onze spiderman in een groen jasje, zoals ruim 15 jaar geleden. Gelukkig blijven er in de wereld van het vliegvissen ook dingen bij het oude.

Drie tevreden vliegvissers op een rijtje (foto: Ron de Bos)