40 jaar jong: het Poldervlieg jubileum weekend @ Baggelhuizen

Wij vieren onze jubileums altijd met overgave en dat is weer zo’n officieuze traditie waar wij zo van houden als club. Van de Neil Patterson Trofee tot eieren met spek tijdens een weekendje Baggelhuizen: ze moeten er allemaal zijn en blijven. Een goed georganiseerd jubileum hoort natuurlijk in dat rijtje. En dat vraagt een nauwgezette voorbereiding die meer dan een jaar voor het jubileum wordt ingezet. Ook deze keer begon de JubiCom, bestaande uit Henk, Ferry & Erik, haar werk al in 2021. Bij eerdere jubileums gingen we naar De Eemhof, het Oostvoornse Meer en de Ronde Bleek. De commissie zocht naar weer een andere invulling en besloot om er een weekendje Baggelhuizen van te maken. En dat bleek een heel goed idee te zijn.

Avonden overleggen waren nodig voor een nauwgezette organisatie. Overnachtingen werden geregeld, afspraken met de Noord Nederlandse Vliegvis Vereniging gemaakt, catering besproken en leden werden opgeroepen zich in te schrijven. Bij het jubileum hoort ook, ja: traditiegetrouw, een gedenk-geschenk. Begin dit jaar ontvingen we allemaal een mooi club-speldje voor onze vliegvisvesten. En toen naderde met rasse schreden het jubileum. Even ontstond het beeld van een horrorscenario waarbij het medio juni zo warm zou kunnen zijn dat de forellen voor apegapen op de 11 meter diepe bodem liggen en er alleen met een volledig verwerpelijke manier van drop-shot vissen uit te takelen zouden zijn. Maar dat viel gelukkig mee en bleek het goed visweer te zijn. In ieder geval konden de clubleden die het weekend geen of weinig vis vingen het weer niet de schuld geven.

Jelke schept een mooi exemplaar

Wel bleken de belly-boaters in het voordeel te zijn, wat eigenlijk een voorspelbare wetmatigheid is. Een flink aantal clubleden was op donderdagavond al gearriveerd om de volle vrijdag te kunnen benutten. Maar de ochtend was het rustig wat vissen en vangen betreft. Alsof de forellen wilden uitslapen, want veel teken van leven was er vanaf de kant niet te zien. Fish-finders vonden ze wel op een diepte van vier meter ergens in het midden van de plas, buiten bereik van de kantvissers. Maar ’s middags kregen de forellen er meer zin in en kwamen ze ook dichter naar de oever. Ze begonnen zelfs op droge vliegen te reageren, al leken ze soms meer op dolfijnen die een kunstje met een bal doen, dan op werkelijk azende vissen. Zo wist ik maar een forel aan de haak te verzilveren, terwijl er wel 15 keer met mijn vlieg gedold was. Die vrijdag werd er dus door veel clubleden wel een of soms een hoop vis gevangen.

Nico met een bruine forel

De succesvolle dag werd vervolgd met een rijk gevulde barbecue waarmee de club een indrukwekkende footprint op het milieu achter liet. Zoiets als ‘De Poldervlieg was here’ maar dan in letters van stikstof geschreven. Niet dat iemand daar op dat moment erg aan dacht en zich gelukkig de BBQ goed liet smaken. Ruard vertelde de clubleden hoe het veertig jaar geleden allemaal begon dankzij Chris Sijm en haar pogingen om het vliegvissen in en rond Alkmaar te promoten. Willem herinnerde ons eraan hoe we zelfstandig zijn geworden van de Alkmaarse hengelsportvereniging die ons koesterde als de boze stiefmoeder in het sprookje van Assepoester. En ondergetekende oreerde wat over de kameraadschap die ons bij elkaar houdt. Later die avond ‘maakten we een kringetje van jongens en .. nog meer jongens’ in een van onze huisjes voor een vrolijk samen zijn. Donderdagavond hadden we dat al met de vroeg gearriveerde clubleden geoefend en was er een flink gat in de whisky voorraad geslagen. Vrijdagavond herhaalde het vrolijke ritueel zich en bleef het nog lang onrustig in huisje 171.

Zaterdag gingen we met een uitgedund gezelschap weer de plas op. Verschillende clubleden waren toen al huiswaarts gegaan, maar de overblijvers hadden er weer zin in. Weer bleken de belly-boaters in het voordeel, want de vis weigerde eens te meer de kant op te komen. Op een enkele uitzondering na, want ineens stond Ruard met een kromme hengel een mooie vis te drillen (zie filmpje hieronder).  De vissers aan de kant keken met bewondering en mogelijk enige jaloezie toe hoe hij de vis in zijn netje schepte. Tegen het eind van de ochtend haakte ook Thomas een mooi exemplaar waar hij, geheel terecht, dolblij mee was. De andere kantvissers hadden minder geluk – of beter gezegd: succes – maar konden hun humeur weer opvijzelen met een lunch bestaande uit twee barbecueworsten die nog over waren van de vorige dag.

Thomas mijn zijn eerste Baggelhuizen forel

En zo visten wat clubleden die middag nog door, terwijl anderen weer naar huis reden. Het was een heel succesvol jubileum, vol gezelligheid, kameraadschap, samenhorigheid en meer of minder vis aan de haak. Het weer was goed, het eten lekker, een drankje op z’n tijd: wat wil je nog meer? We kijken al weer uit naar het volgende jubileum weekend.

Beijk zelf deze formidabele dril door Ruard hier: