Vliegvissers zonder bindingsangst

Ik had - voor zover dat mogelijk is - een moderne twist gegeven aan deze twee klassieke patronen. Ook stond de Rhyacophila Caddis larva op onze bindlijst. Een nimf waar ik warme herinneringen aan heb en heerlijk mee heb gevangen in de bekende Duitse riviertjes.

Vliegvissen en vliegbinden zijn twee verschillende bezigheden. De vliegvisser is voortdurend actief, struinend, als de omstandigheden er om vragen klauterend om de juiste positie te vinden om een begeerlijke vis aan te werpen. De vliegbinder daarentegen maakt vooral gebruik van de fijne motoriek. Zo precies mogelijk een imitatie van een levend insect te maken vergt concentratie en de vaardigheid om bindtechnieken zo exact mogelijk uit te voeren. Sommige mensen denken dat binden juist een hobby is voor in de winter. Maar er is niets leuker dan in de zomer die vlieg te binden die op dat moment aan de waterkant te vinden is. Om hem vervolgens de volgende avond aan de tippet te knopen en er hopelijk mee te vangen. En meestal lukt dat.

Toen ik zelf begon met vliegvissen, was het vissen mijn hoofddoel. Het binden was een noodzakelijk kwaad. Vanaf het moment dat ik lid van de Poldervlieg werd ik door Ruard de kunst van maar ook de liefde voor het vliegbinden bijgebracht. Het vliegje, hoe te binden maar ook het verhaal over de persoon die het ooit voor het eerst gebonden zou hebben. Catskill-style of The North-Country Flies. Of toch de Flymph, de vlieg van James E  Liesenring (The art of tying the wet fly) en waarmee hij jaren lang geweldig vangsten deed. Of de favoriete vlieg van Ruard: spiders, spaarzaam gebonden maar “deadly effective”. Ook in mijn vliegendozen staan altijd een behoorlijk aantal spiders klaar. En dan begin ik maar niet over de Pheasant tail van Mr. Sawyer. Dat is ook een mooi verhaal.

Mijn eerste vliegen waren op zijn zachtst gezegd nét goed genoeg om er mee te vissen. En naar verloop van tijd werden mijn vliegjes steeds beter en inmiddels ben ik al aardig tevreden over mijn eigen bindkunsten. Oei, dit klinkt wel erg opschepperig hoor.. Vliegbinden werd voor mij een bijzonder onderdeel van het vissen met de vlieg. Vangen met een zelf gemaakte vlieg is het mooiste wat er is. De prachtige en erg goed vangende vlieg vind ik de drijvende vliegen die met een parachute gebonden zijn. Niet per se de makkelijkst te binden vliegen maar wel echte vangers.

Terwijl ik tijdens het binden met Alex, Thomas en Mike vertelde over mijn selectie van haken, dubbing, materiaal voor parachuteposts, kortom alle bindmaterialen die nodig zijn om deze vliegen te binden, realiseerde ik mij hoeveel persoonlijke voorkeuren er eigenlijk zijn als het gaat om vliegbinden. En dat dat ook een van de leerroutes is in het vliegbinden. Welke bindmaterialen verzamel je, hoe berg je ze op en vooral welk materiaal vind je fijn binden. Over een paar maanden weet elke vliegbinder welk materiaal hem mooie vangertjes oplevert.

Het was in de eerste plaats gezellig om samen te binden en ik hoop dat Mike, Alex en Thomas inspiratie hebben gevonden om zelf ook lekker met het vliegbinden aan de slag te gaan. Ik wens ze een volle vliegendoos en vele vangsten in de polders of in het buitenland. En mocht je zin hebben om eens samen een avondje vliegjes te binden dan staat mijn deur altijd open.