Visavontuurtje in Frankrijk 2022

Het besluit om toch op vakantie te gaan bleek een verstandige zet want eenmaal op reis werd ik gebeld door het ziekenhuis Alkmaar om vanaf 20 juli een serie onderzoeken te ondergaan i.v.m. weer oplopende psa waarden, een oude kwaal van 10 jaar geleden die helaas weer opspeelt.

Vanzelfsprekend gingen een paar hengeltjes mee op vakantie, zowel voor mezelf als ook twee hengels, 4 reels met lijnen, divers los materiaal en een fraai Frans vliegenboek (met 1500 patronen) voor de twee zoons van de camping eigenaresse.

Hoewel een caravan je veel vrijheid geeft om te zwerven, merken wij dat we toch vaak terugkeren naar dezelfde campings, diegenen die ons bevallen. We reden in twee dagen naar de omgeving Cluny in Bourgondië, waar we een zeer rustige “municipal”(gemeentecamping)  kennen. Deze ligt langs een soort brede sloot, de Gande, die voorbij het dorp uitmondt in De Guye. Bij aankomst bleek er al een canicule te zijn (hittegolf) en de waterstand was zeer laag. In bijna 7 weken vakantie hebben we een aantal keren een regenbui gehad, vooral ’s nachts. Maar dat er grote milieu problemen zijn moge duidelijk zijn. Weekvergunning gekocht voor € 36 en af en toe een uurtje proberen. Vanaf de kant,vlak voor de caravan, luxe. Er steeg niets , zag ook vrijwel geen insecten, maar op een nimf was het toch mogelijk om wat fraaie voorns, baars en ook zonnebaars te vangen vanaf de camping. Het haalt het natuurlijk niet bij visavonturen in Slovenië, Italië, Noorwegen en dit jaar gaat een deputatie van de club zelfs naar Canada.. Maar door de moeilijkheidsgraad van het vissen vond ik het toch erg bevredigend als ik er eentje haakte.

Wel verbaasde het visgedrag van de Fransen mij. In het campingstuk was op een avond een spinvisser actief. Hij kon goed werpen en hield lang vol, maar ving niets, gebruikte wel zwaar kunstaas, veel te zwaar naar mijn mening. Nog vreemder werd het toen we een kilometer of 2 verder stroomaf gingen vissen onder een oude watermolen. Op een soort strandje zaten vader en zoon met een soort zeehengels in standaards, aas onder zeelood, onder de wateruitloop en maar wachten. Vader ging ook nog tegelijkertijd met een zware spinhengels aan de gang, het kunstaas was zo zwaar dat het water alle kanten opvloog, en de eventuele vissen ook. Zoonlief zat op zijn iPhone te turen. Een derde Fransman klom langs de watermolen en probeerde het vandaar. Allemaal tevergeefs. Zoon keek naar mij toen ik met lieslaarzen het water instapte. Heimelijk had ik er wel plezier in toen ik in ruim een uur vier vissen ving, kopvoorns en een baarsje.

Vanwege de hitte zijn we de bergen van de Auvergne ingegaan. We komen al 20 jaar in die omgeving. Een rustig gebied van uitgedoofde vulkanen op 1100 meter hoogte. Een dag zijn we naar Lac du Bouchat gegaan. Hoewel ik niet zo’n putvisser ben en het liefst op stromend water vis is dit altijd wel een bijzondere ervaring. Onder de Pic du Lizieux liggen drie meertjes onder elkaar. De bovenste is exclusief catch en release vliegvissen, de andere twee zijn put and take meren. Ik bleek die ochtend de enige visser te zijn, Anka ging wat nordiccen en later in de schaduw zitten. Er steeg niks, dus maar een gogo nimf aangebonden. Na tien minuten zag ik wat wits zwemmen. … Wat is dat nou? Vrijwel direct daarna beet: een albino regenboog forel, nog sterk ook. In 32 jaar vliegvissen was dit de tweede albino die ik zag. 30 jaar geleden was er in de Kyll bij Densborn een aantal jaren een school barbelen, waarvan een albino. Vaak gezien, maar nooit kunnen vangen. Je wist wel waar de school zat als je hem zag. Maar nu had ik een albino op de kant. Ook weer een unieke ervaring.

In een hoek van het meer was een waterinlaat. Ook staat daar een kersenboom, die half over het water hangt. Had daar in vorige jaren vaak vis gezien. Een paar kersen geraapt, deels opgegeten en deels in het water gegooid (lokvoer?). Over een hek geklommen, door de planten geworsteld en op de stenen geïnstalleerd. Korte worp, omdat de kersen 2 meter boven me hingen en meteen een forse aanbeet op dezelfde gogo. Ditmaal een sterke gewone regenboog forel.

Ha dacht ik, goed begin, twee vissen in 20 minuten. Maar daarna niks meer de komende 3 uur. Hele meer rondgelopen, terwijl het  steeds warmer werd. Ik kreeg er hallucinaties van. Zag regelmatig grote kopvoorns die lagen te zonnen. Op een gegeven moment wisselde ik mijn vlieg, dronk wat en at een croissantje. Een van de kopvoorns lag 5 meter van me af, kennelijk dichterbij gekomen toen ik stil op de kant zat. Fraaie worp en beet. Helaas was het een stuk hout…..Aaai. Kon hard om mezelf lachen. Ooit in Slovenië ook eens 20 minuten staan werpen op een grote vis, die fraai bewoog op de stroming en steeds meer naar mij afzakte. Bleek een stuk waterplant te zijn. Bedrieglijke echt, dat wel.

Aan het andere eind van de plas was een soort strandje, daar lager wel 20 grote vissen te zonnen. Van alles geprobeerd, maar tevergeefs. Soms, als mijn lijn wat hard neerkwam, een enorme vlucht van alle vissen met veel modder. Later vertelde de eigenaar mij dat dit geen kopvoorns waren maar graskarpers. Wederom aaai. …toch maar eens een patroon voor graskarpers zoeken of ontwerpen.

Al met al niet veel gevist, maar de keren dat ik erop uit ging waren wel mooie uitdagingen en fraaie avonturen. Wat een mooie hobby hebben wij toch.