KYLL BLUES

Al vanaf 1990 vis ik in de Kyll (Eifel). De eerste tijd vaak met Milco samen, soms met andere leden en dan een lang weekend in voor- en/of najaar in Densborn en Mürlenbach. De laatste tien jaar vaak alleen, een korte week in Hillesheim. Minder gezellig, maar meer flexibel. We hebben in de begintijd wel eens uitgerekend dat ons moyenne ongeveer twee vissen per uur vistijd was. Vissen van 9.30 tot 21 uur vaak. Uurtje lunch langs de rivier. En om 17.00 uur een lekkere Balkan teller met biertje in Die Ecke. Slapen bij Haus Elsen en later bij Die Ecke of pension Klassen. Een enkele keer moesten we voortijdig naar huis omdat het teveel regende en het water onbevisbaar werd, hoog, te snel en cacao kleurig.

De laatste keer dat ik in Hillesheim viste was in augustus 2019. Zeer warm weer en de beste vistijd was of om 6 uur of tegen de avond tot de schemer. Tussendoor luieren en lezen en eten in het hotelletje Muellisch’s Hof in Dohm-Lammersdorf, net buiten Hillesheim. Dat ligt prachtig halverwege Los 3, waar gastvissers mogen vissen. Een fraai, afwisselend parcours. Vergunning alleen als je in de gemeente slaapt en via een sportzaak (Outdoor am Eifelsteig) te reserveren (worden beperkt uitgegeven, dus tijdig bellen!). Het hotel staat bekend om zijn goede keuken en daar geniet ik ook altijd van. En zeer vriendelijke mensen.

Door corona en andere perikelen kwam het er een paar jaar niet van. In het voorjaar 2023 raakte ik betrokken bij Ferry en Roland, die met een groep novieten in Densborn gingen vissen. Vanuit mijn bekendheid met dat stuk wat geadviseerd. Ferry en Roland deden prachtig werk in de voorbereiding met bindavonden voor de hele club en speciale avonden voor de 4 “nieuwe” leden: Alex, Mike, Sacha en Thomas. Veel info over materiaal, tactieken, technieken enz. Ook de film van Bart over Densborn werd vertoond. Dat scheelt aanzienlijk met het allemaal zelf moeten uitvinden, zoals wij vroeger moesten doen.

Toen ging het bij mij ook weer kriebelen. Maar ja, er staan al een aantal vakanties met de vrouw gepland, te beginnen half mei naar Frankrijk. De boys gingen rond 14 april naar de Eifel. Het weerbericht gaf 14 dagen mooi weer af, tot en met 20 graden toe. Maar dat is net als politiek, onbetrouwbare beloften, zo bleek. Zelf gereserveerd van 18-23 april. Toen mijn vrouw het weerbericht zag zei ze: ik wil mee! Nu heb ik na 46 jaar samen geleerd om daar vrij goed op te reageren, al zeg ik het zelf J . Wel realiserend dat er dan ook gewandeld enz. zou moeten worden. Dus minder vistijd, hoewel ik die lange dagen van 33 jaar geleden toch al niet meer haal. Zij nog, mijn aarzeling voelend: “ja schat, dan ga ik lekker in een stoeltje bij het water zitten hoor!” Echter twee dagen voor vertrek veranderde de voorspelling nogal en besloot zij thuis te blijven.

Intussen kreeg ik berichten van de Densborn expeditie, dat iedereen vis had, en nog mooie ook, maar dat er in totaal maar 8 vissen werden gevangen. En geen insect te zien. Dus nimfen. Beetje blues.

Op dinsdag 18 april op het gemak vertrokken om 09.45 uur. Vroeger gingen we om 5 uur rijden en waren we er om 09.30. Mijn plan was de eerste dag niet te vissen, tijd zat, gelet op de 5 overnachtingen. Met twee korte stops was ik om 14.30 in centrum Hillesheim en meteen de vergunningen opgehaald. ”Vraagje, is er vandaag ook nog ruimte?”  “Ja hoor, maar dan kunt u beter een weekvergunning kopen, dat is net zo duur als een vergunning voor 5 dagen, namelijk € 20 per dag of € 100 voor een week”.

Inchecken in het hotel, even korte pauze en pak aan. Lopend vanaf het hotel (100 meter) naar de brug en van daar af stroomafwaarts gevist. Het water was licht gekleurd en langzaam zakkend. De ideale stand is Pegel Densborn (kun je googlen of opbellen) 60 cm. Het was toen de boys gingen 74 en nu 67, wel vrij sterk stromend. Twee weken eerder was het peil nog 150 cm! Wel jammer dat ik geen waadstok mee had. Ik had er thuis over nagedacht, maar omdat ik de rivier goed ken, gemeend die niet mee te moeten nemen. Ik heb er twee, een opvouwbare in een hoesje en een prachtige splitcane die ik ooit van Joost Stolk heb gekregen. Voortaan toch maar standaard meenemen, leeftijd neemt toe, Jan!. Gevist van 17-19.30 uur en vijf kleinere, maar zeer fraai getekende beekforellen gevangen. Bewolkt, wind 4 NO, fris. Geen insecten te zien, alles op de Gogonimf gepakt, stroomaf.

Woensdag 19 april. Hetzelfde weer. Met de auto 1,5 km naar Niederbettingen, waar Los 3 begint. Opvallend zijn de sporen van de watervloed medio 2021. Er is veel opgeruimd, maar er ligt ook nog veel rommel en dood hout langs en in het water. Enerzijds biedt dat wel weer schuilplaatsen voor de vis aan, dus toch maar bevissen, anderzijds kost je dat vliegen, want je pakt zo een tak onder water. Maar no guts, no glory! Los 3 begint met een hele grote bocht door de weilanden en komt dan via twee kleine watervalletjes loodrecht op de spoorbaan uit, waar hij met een hoek van 90 graden naar het zuiden afbuigt, een zeer diepe plek.

Als je googled op Pegel Densborn dan kun je ook de historische hoogwaterstanden bekijken. Normaliter vallen die in de winter. Zo was het in het begin van deze eeuw een keer 320 cm in januari (smeltwater). Echter in juli 2021 was het peil 435 cm. In het dal van de Ahr (25 km noordelijker) vielen toen tientallen doden en enorme schade. In het Kylldal geen doden, maar wel veel schade. Zelfs in het laagste gedeelte van Muellisch’s Hof , waar oma nog woont, stond 60 cm water. Zij moest 5 maanden bij haar dochter intrekken, tot alles hersteld was. In de haakse bocht heb ik een foto gemaakt, waarop je kunt zien dat er een hele grote aardverschuiving plaatsvond, waardoor de hele spoorlijn (die ook onder water stond) werd vernield. Het is een wonder dat de weg daarboven er nog ligt. De spoorlijn van Gerolstein naar Trier was na 1 jaar en 9 maanden net hersteld, alleen omdat er een staking was reden er nog steeds geen treinen, wel lekker rustig en je kon terug over het spoor lopen zonder risico. De aangerichte schade leidde wel tot zekere blues bij mij.

In de ochtend had ik er 3 op de Gogo en op een Red Tag nimf. Lange pauze en toen een poos vissen zonder resultaat. De middag is vaak slechter. In de loop van de middag terug naar de auto. Aarzeling of ik nog een keer het beginstuk zou afvissen of stoppen. Er kwam een auto, een Duitser in waadpak stapte uit, keek naar mij. Ik dacht: als hij wil mag hij hier vissen, anders doe ik nog een poging. Normaliter praten vliegvissers graag met elkaar, maar daar had deze kennelijk geen zin in. Zonder een woord te zeggen, stapte hij weer in de auto en ik dus in de rivier. Dat bleek een goede zet want binnen 10 minuten pakte ik daar een doublet. Een op de gogo en de andere op de Alexandra (wet fly). Dagtotaal 5. Als je het lopen en de pauzes eraf trekt kom je op netto 5 uur vistijd, ofwel een moyenne van 1 vis per uur. Toch minder dan vroeger. Lichte blues dus. Bij het hotel de auto wat heringedeeld en een heerlijke rumpsteak met aardappelkroketjes en walnotenparfait toe. Dat alles met “Bitte zwei Bit”. Maakt veel goed. De blues nam wat af.

Donderdag slecht weer, max. 4 graden, koude wind en mogelijk natte sneeuw in de Eifel. Dus de 5 jaarsvergunning maar verlengd en wat winkelen in Gerolstein. Na enig nadenken besloot ik naar Densborn te rijden om daar eens te kijken. Dat was vrij onherkenbaar. Omdat het dal daar wat breder is hebben de spoorwegen kennelijk besloten om veel materiaal voor herstel van de spoorlijn – en van de vernielde delen - daar neer te leggen. Overal puinhopen, rails enz. Dat werd nog versterkt door het herstel van de beschadigde huizen. Bij de rivier bleek dat heel veel planten en bomen vernietigd waren en vanwege het koude voorjaar was het ook erg kaal. De blues nam weer toe.

Maar even naar binnen bij Die Ecke. De eigenaresse Marija komt uit Kroatië en is gevlucht voor de oorlog 1991-1995 in voormalig Joegoslavië. Ik spreek altijd een mengeling van Kroatisch en Duits met haar. Bij binnenkomst stond zij achter de bar met haar dochter Marijana. Vanwege mijn pet en een aantal  jaren niet daar geweest keken zij verbaasd naar deze “onbekende”. Maar toen ik “Dobro Jutro” (goedemorgen) zei, was er meteen een ouderwetse warme begroeting. Een heel leuk gesprek, totdat Marija op een gegeven moment zei: ”Ik stop in juni, ga met pensioen, de tent gaat dicht!” Ze heeft rugklachten, heeft de pensioenleeftijd bereikt, de oude vaste klanten zijn dood en van de langskomende (spoorweg-) arbeiders en zomers wat toeristen kan zij niet leven. Zo gaat weer een stuk dorpsleven verloren en ook voor ons vliegvissers blijft minder over. Blues in het kwadraat.

Vrijdag weer vissen. Zon en wolken, frisse wind, 12 graden. Bij Niederbettingen 4 mooie forellen op de nimf/wet fly combinatie. In de middag bij de twee watervallen geprobeerd en langs de spoorlijn, niks. Vroeg eten om 17.00 uur, “een colaatje aub, want ik wil nog vissen”. Om 18 uur in het water naast het hotel. Maar om 18.45 was ik weer thuis, zeer donkere wolken en het voorspelde onweer brak vlak nadat ik binnen was in alle hevigheid los. Vier jaar geleden werd ik door een bui overvallen en dat was behoorlijk eng, temeer daar ik met een carbonhengel (goed stroomgeleidend)  in de hand nog de rivier moest oversteken en naar de auto lopen. Een Duitse vliegvisser legde mij de volgende dag uit dat onweer vanuit het oosten vaak langs Hillesheim trekt, maar dat buien vanuit het zuiden vaak binnen 10 minuten boven je hangen. Nou, dat had ik ervaren en ben daar sindsdien ook beducht voor. Bij de verbaasde bardame Lena  toch maar een halve liter Benediktiner Weissbeer gehaald voor op de kamer.

Zaterdag 22 april eerst wat inkopen in Hillesheim. Broodjes en Weissbeer voor thuis. Laatste stuk Los 3 afgevist van 10-12. 1 flinke beekforel op de gogo, maar toen weer onweersdreiging, dus veiligheid voor alles. Uiteindelijk in de middag een mooie wandeling in de omgeving gemaakt en lekker gegeten. Gelukkig was ik vroeg, want er waren die avond diverse grote groepen en er was voor 60 man gedekt. Populaire tent!  Zondag nog even geprobeerd, maar verder dan wat voorzichtige aanbeten kwam ik niet.

Al met al 15 vissen gevangen in ong. net zoveel uur netto vistijd. Mijn analyse is dat met de zondvloed een heleboel vis naar de Moezel is gespoeld. Men vult dat nu wel aan met nieuwe uitzet, maar die moeten nog groeien. Op de website van de vliegvisclub Hillesheim spreekt men over “Brütlinge”.  Mogelijk is dit stuk Kyll over een paar jaar weer de oude. Verder was het koud en wisselvallig weer en waren er nog geen insecten, waardoor droog vissen niet mogelijk was en dat vind ik toch het mooiste. Kijken waar ze stijgen en daar dan precies je vlieg bij plaatsen en de forel zien komen.

Al met al merken we toch de laatste jaren dat vangsten op allerlei gebied afnemen. Denk aan de snoekbaars competitie 2 jaar geleden. Afgelopen winter in heel Nederland slechte snoekvangsten. De NP trofee uitgesteld in verband met het kennelijk niet vangbaar zijn van de gewenste vissen, ondanks veel proefvissen van de organisatoren. Onlangs de Bornholm expeditie in de sneeuw. Alleen Baggelhuizen was goed, maar dat is veel uitzetvis in een relatief klein water. Blues dus.

Maar het unieke gevoel dat alleen wij vliegvissers kennen, in een waadpak midden in een kabbelende rivier en behangen met een vliegvisvest vol spullen, alleen in de natuur en hopen op een avontuur met een fraaie forel, dat was er gelukkig wel weer. Dus wel diverse momenten met blues, maar toch ook geluk. Blijven vissen!