Wat wil je voor Vaderdag?

Alkmaar en omgeving is het visgebied van onze club en staat vooral bekend om het vliegvissen in de winter in grachten en havens. In het najaar en de lente kunnen we onze aandacht verleggen naar de sloten en vaarten. Maar in de zomer groeien die laatsten zowel op de oever als in het water volkomen dicht. De oorzaak is niet eenduidig maar gebrekkig maaibeleid, onvoldoende waterbeheer en te veel stikstof leiden zonder twijfel tot te veel plantengroei. Vind dan nog maar eens een open plek vanwaar je een vliegje kunt presenteren. Al vanaf begin juni nemen die mogelijkheden dag na dag af en kom je alleen nog met een (belly)boot bij open water waar je wat vis kunt vinden. Als je geen liefhebber bent van dergelijke omvangrijke fournituren, dan sta je al snel met een hengel in je hand beteuterd te kijken aan de kant.

Dan kan je mokkend thuis blijven, youtube filmpjes bekijken van meer fortuinlijke vliegvissers en wachten tot de herfst weer is ingevallen. Of naar verre oorden reizen om daar je vissersgeluk te beproeven. Maar je kunt ook bedenken wat nog wel kan in jouw omgeving als (belly)-bootloze vliegvisser. Dat is niet per se een boeddhistische zienswijze (het glas is… bla bla) maar gewoon West Fries aanpakken. Ok, de oevers zijn dicht gegroeid, het water ook, ik vang alleen maar waterpest of zit met m’n vlieg in het riet, wat nu? Uuuuuh……

En zo dreigde ik toch mokkend thuis te zitten op deze 18de juni – jawel: Vaderdag - terwijl mij de vrij uitzonderlijke vraag wordt gesteld: wat zou je het liefste doen vandaag? Ja, vliegvissen? Eerder die week had ik een rondje gefietst om eens te kijken hoe de oevers en het water er bij liggen  buiten de gangbare stekken die ik ken. Zo fietste ik langs de Bergerweg richting Alkmaar en sloeg af in de Groeneweg die je langs de Loterijlanden leidt. Dat is een kwetsbaar natuur gebied waarin extensieve landbouw samengaat met natuurbeheer. En daar stuitte ik op enkele ondiepe vaarten waar het krioelde van de karpers. Ik telde er zo veel dat ik het bijna niet kon geloven. Overal draaiden indrukwekkende vissen door het water, met hun koppen wroetend in de modderige bodem en hun grote staarten vaak half uit het water. Ik wist niet wat ik zag, want dit ogenschijnlijke vissersparadijs was nieuw voor mij. Maar vliegvissen op karpers had ik nog niet eerder gedaan, dus reisde de vraag: hoe doe je dat?

Als je wat zoekt op internet zie je meteen dat het vliegvissen op karper in korte tijd heel populair is geworden. Fly Supply biedt je speciale cursussen aan en je kunt kiezen uit een scala aan ‘vliegen’. Dat je met een broodkorstimitatie of nabootsing van visbroed ver afwijkt van wat lang geleden begon met zo identiek mogelijke vliegpatronen, moet je maar even vergeten. Wat zoeken in m’n vliegendozen leverde roze eggyarn vliegen op die ik voor de forellenvisserij had gemaakt. En na een avondje binden kon ik daar wat droge vliegen aan toevoegen die aardig op broodkorsten leken.

En dus was mijn antwoord op vraag die me gesteld werd op Vaderdag 2023: tot straks, ik ga lekker op karper vliegvissen.

Snel pak ik mijn nieuwe hengel die ik hiervoor wil uitproberen. Ik heb recentelijk bij Exclusive Flyfishing na maanden zoeken en overwegen – wel of niet een tweedehands Sage hengel? – een aftma 5 en negen voet Guideline Elevation gekocht. Samen met een Scientific Angler MPX lijn werpt die zo verschrikkelijk lekker en subtiel, dat ik hem ook wil uitproberen voor mijn karper avontuur. En ja, ik weet dat een aftma 5 wat aan de lichte kant is, maar die staat me wel toe heel subtiel een vlieg te presenteren en dat blijkt heel belangrijk te zijn. Geen Hollandse vis is zo schuw als de karper. Ik bind er een drieënhalve meter lange onderlijn van 22/00 aan, zoek het grootste landingsnet dat ik heb en ga op pad. Het weer zit mee en is wat bewolkt, wat ergens een opluchting is na de zonnige tijd die we hebben gehad, al maakt dat karpers niet zo veel uit. Eenmaal in de Groeneweg vraag ik toestemming om het land van een boer op te mogen om bij een wat verborgen stuk van de vaart uit te komen. Daar tref ik weer het karper paradijs aan wat ik had gehoopt: het water is onstuimig van de zoekende, en ik vermoed ook paaiende, karpers. Ik werp snel een drijvende broodkorstimitatie op het water omdat ik veel activiteit aan het oppervlakte zie. Maar geen enkele karper toont er enig interesse in. Ik vervang deze imitatie door een roze eggyarn visbroed nabootsing. Eerst onverzwaard, hangend in het water, en dan verzwaard en gepresenteerd op de bodem. Ik werp mijn vliegen waar ik karper zie, dat wil zeggen een meter of twee voor waar ik ze verwacht, zoals ‘de boekjes’ het voorschrijven. Helaas krijg ik geen enkele reactie. Mijn hersenen maken overuren: wat zijn die karpers aan het doen? Ze lijken deels te paaien in de oevers van het water, en zijn ze dan nog wel geïnteresseerd in mijn vlieg? Nu heb ik gehoord dat karpers dol zijn op het broed dat hun soortgenoten afzetten, dus dan zou ik toch wat goed moeten doen met die eggyarn vliegen van mij. Dan besluit ik een beetverklikker een centimeter of dertig boven mijn vlieg te zetten zodat ie wat meer net boven de bodem hangt en niet in de modder verdwijnt. Nu zie ik de verklikker bewegen als karpers er langs komen, dus dat geeft me enige zekerheid dat ik in ieder geval op de goede plek vis. En dan gebeurt het: de beetverklikker trekt langzaam maar zeker onder water. Ik houd mijn adem in, tel ondanks de adrenaline tot drie en trek mijn lijn met een stevige ruk aan. Meteen ontploft het water en lijken er wel twintig karpers weg te stuiven. Maar ook mijn lijn waar nu een exemplaar aan vast gehaakt zit. Mijn hengel buigt gevaarlijk door en ik loop mee langs de oever, want het geweld lijkt te groot te worden voor mijn lijn en hengel. Maar dan schiet mijn haak los en sta ik beteuterd te kijken hoe mijn karper er vandoor gaat zonder mij. Wat een teleurstelling, hoewel, ik doe blijkbaar iets goed dus dat kan best nog een keer gebeuren. Bij het losschieten is mijn beetverklikker vastgeraakt in een ijzerdraad die over het water is gespannen. Ik pak hem vast en krijg een enorme elektrische schok te verwerken. O ja, schrikdraad, daar had ik niet aan gedacht. Ik ben in ieder geval weer bij mijn positieven.

Na deze reset doe ik nog harder m’n best, maar verhuis wel even voor alle zekerheid naar de overkant. Ik werp subtiel in, wacht, zie m’n verklikker bewegen, pas de diepte van mijn vlieg aan en werp opnieuw. Totdat ik mijn verklikker weer traag onder water zie wegglijden en ik de haak zet. Deze keer is het raak, want hoewel ook deze karper er als een speer vandoor gaat, blijft de haak nu netjes voor in z’n bek zitten. Mijn hengel gaat helemaal krom en de vis trekt zeker een meter of veertig lijn van de reel. Ik trek de karper binnen en dan gaat ie weer. Dit spel duurt misschien een minuut of tien voordat ik een prachtig exemplaar in mijn net mag landen. Het is een mooie karper, zeker niet de grootste die er rond zwemt, maar heel, heel gelukzalig makend. Want het verschil tussen geen en een kan op zo’n moment niet groter zijn.

Uiteindelijk ga ik na een uur of drie tevreden naar huis. Een aanbeet en een vis geland. Ergens is dat niet veel, want hoeveel karpers zijn er niet langs mijn vlieg gezwommen? Eenmaal thuis consulteer ik Roland via whattsapp die me adviseert mijn vliegen toch iets meer op de bodem te presenteren omdat karpers daar hun voedsel zoeken als ze zo driftig aan het modderen zijn. Maar dat kleurt het hele verhaal nog niet helemaal voor mij in. Dat is tegelijkertijd ook weer leuk, want zo heb ik nog wat uit te zoeken en te ontwikkelen deze zomer. Dus niet thuis op de bank zitten wachten op het najaar, maar actief aan de waterkant met deze nieuwe toepassing van het vliegvissen voor mij. Ik kan niet wachten op de volgende avond dat ik er weer op uit kan gaan. Lekker vliegvissen, deze zomer. En misschien dat deze creatie beter gaat werken volgende keer?