Vliegvissen op de Amblève

In mijn eerdere verhaal beschreef ik al hoe ik me ging voorbereiden op een vakantie in de Ardennen. Ik had er nog nooit gevist, dus wist ook niet goed wat me te wachten stond. Actief geworden op een Facebook site voor vliegvissen in de Ardennen, leerde ik er een en ander over. Maar dan komt de realiteit als je echt met je voeten in het water staat. Zou dat aan mijn verwachtingen gaan voldoen?

We arriveren 28 juli op Camping De La Cascade in Coo en zetten onze tent op, zoals beloofd, op slechts enkele meters van de oever aan de Amblève. Twee jaar geleden spoelden hier alle tenten nog weg, maar daar denken we niet meer aan. De camping doet zijn naam eer aan, want de rivier stort zich op nog geen honderd meter afstand zeker twintig meter naar beneden. Het water in de rivier staat laag en het stromende gedeelte is op de meeste plaatsen minder dan tien meter breed. Ik besluit eerst een vergunning te gaan regelen in Malmedy en beland daarvoor in een duister viswinkeltje. Terwijl de eigenaar een vergunning voor mij uitschrijft, hoor ik op de achtergrond een vrouw in een soort Nederduits roepen dat ze haar man in een klikobak gaat stoppen. Andere klanten kopen in de winkel alleen wormen en maden, en van vliegvissen lijken ze weinig begrepen. Een vergunning voor twee weken vliegvissen met terugzetten van de vis kost slechts 40 euro.

Eenmaal terug op de camping neem ik mijn eerste kans om de rivier in te stappen. Een waadbroek is niet nodig, want het water is niet al te koud. Waadschoenen daarentegen zijn onontbeerlijk vanwege de vele, gladden stenen. Het is niet moeilijk om uit te glijden en in het water onder te gaan, iets wat me meermalen zal overkomen deze vakantie. Deze keer waad ik stroomopwaarts en vis de diepere gaten af. Hoewel het er best veelbelovend uitziet, vang ik lang niets totdat ik tot mijn verbazing een mooie vlagzalm weet te haken. Toevalstreffer of zit er meer onverwachte vis op mij te wachten?

De dagen erna gaat het flink regenen en stijgt het water in de rivier met het uur. Wat eerst een rustig stroompje was, is nu een brede, bruine rivier. Het lijkt mijn mede campingbewoners niet te deren, want iedereen vist er lustig met spinhengels op los. En niemand lijkt een vergunning te hebben of zich zorgen te maken over de wettelijk vastgelegde verplichting om weerhaakloos te vissen, gezien de spinners met dreggen die ze gebruiken. Hoewel ik de omstandigheden als praktisch kansloos beoordeel, kan ik de behoefte om wat te vliegvissen niet onderdrukken en stap het water in als andere vissers zich hebben teruggetrokken. Ik werp een klein, zwart streamertje in het bruine water richting overkant en krijg er direct een enorme ruk aan. Ik blijk een pracht van een regenboogforel te hebben gehaakt, die ik na enkele minuten drillen weet te landen. Het exemplaar weegt tegen de 1.5 kg en zou Baggelhuizen niet misstaan. Voorzichtig zet ik hem weer terug in het water, waarbij ik waarschijnlijk de enige visser in de recente geschiedenis ben die zich aan de No Kill instructies houd. Ik ben uitgelaten blij met deze onverwachte vangst. Zie deze link met een filmpje ervan gemaakt door mijn zoon David: https://www.youtube.com/watch?v=ynnEsHf0TTI

De dag erna ga ik hogerop de rivier vissen bij Trois-Ponts en weet daar, met veel moeite, een enkele, knappe beekforel te vangen. Ondertussen blijft het regenen, wat de omstandigheden – en daarmee mijn kansen op een vis - verder lijkt te verslechteren. Ik besluit de voorzitter van de plaatselijke visvereniging te bellen om raad. In mijn beste Frans vertel ik hem wie ik ben en wat ik wil weten. Hij antwoordt heel vriendelijk op al mijn vragen en geeft me allerlei nuttig advies, van wat voor vliegen ik kan gebruiken tot waar ik meer kans op goed viswater heb. Een bovenstrooms, toeleverend riviertje genaamd La Salm blijft langer helder dan de Amblève. Ik ga er meteen naar toe en beland inderdaad op een pracht van een stroom, met helder water en erg veel oeverbegroeiing. Het water kabbelt in terrassen van ronde stenen naar beneden. Boven de rivier wemelt het van de muggen en schietmotten. Na wat experimenteren met diverse vliegen, bind ik de droge sedge-imitatie die ik afgelopen jaar met succes in Zweden gebruikte aan mijn onderlijn en vang vier prachtige forellen. Nu beleef ik vliegvissen optima forma: alleen op een idyllische, kraakheldere rivier, praktisch geabsorbeerd door de natuur en met precies de juiste vlieg die de forel daar verwacht. En dat op drie en half uur rijden van huis.

De dagen erna worden wat weer betreft niet beter en veel gelegenheid om te vissen op La Salm krijg ik niet meer. Vliegvissen moet tijdens een gezinsvakantie toch een activiteit in de marge blijven. Het blijft lastig je te beheersen als de natuur je wenkt en de kansen op fijn vliegvissen aanwezig zijn. Maar de ruimte om er even op uit te gaan, was deze twee weken genoeg om me enkele mooie momenten te bezorgen. Deze reis naar de Ardennen leert me ook dat heel fijn vliegvissen op stromend water dichter bij kan zijn dan ik dacht. Je hoeft daarvoor niet altijd in de Eiffel te zijn. Tegelijkertijd realiseer ik me dat de omstandigheden om goed te kunnen vliegvissen in de Ardennen erg variabelen zijn. De kans is groot dat je wel op een goede plek staat, maar niet goed kunt vliegvissen. Twee variabelen bepalen vrij dwingend je kansen: natuurlijk het weer, wat een extra risicovolle variabele is omdat de rivieren in de Ardennen regenafhankelijk zijn. Ze reageren daarmee meteen op regenval, die al snel te veel of te weinig is. Een tweede variabele is de visassociatie die het deel van de rivier beheerst waar jij wil vissen. Het gedrag van zo’n associatie en natuurlijk haar leden bepaalt de stand van de vispopulatie: wat en hoeveel er uit is gezet en hoeveel daarvan er al weer uitgevist is voor consumptie. Ik leek het op het deel van de Amblève waar ik viste vrij goed getroffen te hebben, maar elders kan zo’n stuk behoorlijk leeg gevist zijn. En dat de voorzitter van de visassociatie bereid was zijn informatie met mij te delen, was heel behulpzaam en waarschijnlijk vrij bijzonder.

En zo kijk ik positief terug op het vliegvissen in de Ardennen en ben heel wat wijzer geworden hoe ik dat een volgende keer aan moet pakken. Niet te ver vooruit plannen, de voorzitter van de associatie even bellen voor wat laatste informatie, de weersverwachting serieus nemen en bereid zijn een geplande reis ook af te zeggen. Maar gezien deze ervaring en met een beetje reismanagement zie ik me nog wel teruggaan om te vliegvissen in de Ardennen.