Hoe een goudvis een snoek ving

Het was een gure ochtend begin december. In een vijver in een klein dorpje in Noord Holland bewoog een goudvis langzaam maar gestaag door het onrustige water. Zijn staart wapperde kwispelend heen en weer als een opgewonden hondje. Wist de goudvis wat een meter of tien voor hem te wachten stond? Want daar lag een flinke snoek rustig in het water, zich nog niet bewust van wat zou komen gaan. De goudvis naderde langzaam en zijn kop bewoog onderzoekend heen en weer. De afstand tussen beide vissen werd steeds minder. De snoek begon de goudvis via haar zijcensoren op haar radar te krijgen. Traag bewoog ze haar kop in de richting van het naderende visje.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Enige tijd geleden kreeg ik van mijn vliegmaat een prachtig paneeltje met subtiel gebonden droge vliegjes cadeau. Het gebaar betekende veel voor me, want alleen vliegvissers weten hoeveel tijd en toewijding het vraagt om zo’n paneeltje te maken. En daarmee is veel gezegd. Recent wilde ik hem een vergelijkbaar gebaar maken, maar niet door hem te proberen te evenaren met dito kleine vliegjes. Dan zou het kunnen lijken op concurreren en dat wilde ik ten kostte van alles vermijden. Daarbij zou ik het sowieso van hem afleggen als we de competitie in kleine vliegen binden aan zouden gaan. Dus besloot ik het in een heel andere categorie te zoeken.

Ik ben continu aan het experimenteren hoe ik streamers nog beter, beweeglijker, of aantrekkelijker kan maken. De ene keer zoek ik het in zogenaamde articulated streamers die uit twee delen bestaan, dan stap ik weer over op streamers met extra beweeglijke staarten, of maak ik ze toch weer uit één deel, maar wel met extra lang en soepel bucktail. De kleuren van mijn streamers variëren ook van jaar tot jaar of soms van seizoen tot seizoen. Waar afgelopen jaar groen en wit de boventoon voerden, neig ik nu meer naar blauw en goud met een toefje wit. Natuurlijk hangt de keuze van streamers ook af van de omstandigheden en verkies ik soms een zwarte en dan weer een heel licht gekleurde streamer. Maar voor mijn vismaat wilde ik echt wat bijzonders maken. Een streamer die boven alle andere streamers uitstijgt..

En toen bedacht ik het me ineens. Enkele jaren geleden bond ik een oranje/goud gekleurde streamer die het toentertijd goed deed in de dorpsvijvers van Bergen. Mijn bindtechniek was toen nog niet zo gevorderd als nu, maar in essentie was dat wel een goede en opvallende streamer. En vingen deed hij, want menig snoek zette er toen haar tanden in. Ik besloot om er een upgrade van te ontwerpen: dezelfde kleurzetting maar dan met soepel bucktail en een vrij bewegende staart. Ik bekeek nog even ter inspiratie wat bindvideos van Niklaus Bauer en Gunnar Brammer, maar nam alleen de ingrediënten over die ikzelf belangrijk achtte. Zo maak ik mijn streamers niet zo groot en niet zo lang, en bind ik zeker geen tweede  trailer haak in de staart, zoals Niklaus Bauer dat doet. Zo’n haak belandt per definitie diep in de bek van een snoek en dat wil ik ten koste van alles vermijden. Dan maar een paar keer een staartbijter die ik dan niet haak. Ik kies wel als basis een haak met een redelijk lange steel zoals het model Ad Swier van Partridge. Mooi lange geel en oranje fibers met gouden flash erdoor maakten mijn streamer helemaal af. En toen zag ik het pas: het was een imitatie van een goudvis geworden.

Zou deze goudvis ook goed snoek vangen? Mijn vismaat zou de streamer natuurlijk ook in een goudviskom kunnen hangen om er dagelijks naar te kijken, maar mijn bedoeling was toch iets ambitieuzer van aard. En dus pak ik op een zaterdagochtend, het is 13 december, mijn Onki #7 hengel, bind de goudvis streamer eraan en fiets naar een van mijn Bergense dorpsvijvers. Maar het is hondenweer vandaag, of eigenlijk: nog erger, want ik liet daarnet mijn hond uit en die deed haar behoefte al voordat we de poort uit waren en weigerde daarna nog een stap te zetten. Er staat een zuidwesterwind kracht zeven en het regent pijpenstelen. Ik heb een regenbroek en dikke winterjas aan, een muts op mijn hoofd en ondanks dat vindt het water binnen luttele minuten een weg naar binnen. Toch ga ik er juist nu op uit, want de volgende dag moet ik voor m’n werk op reis. En ik heb eerder onder barre omstandigheden mijn persoonlijke record snoek gevangen, dus slecht weer hoeft niet de reden te zijn om er niet op uit te gaan.

Ik beproef mijn geluk in een van de vijvers in het dorp waar ik eerder succes had en werp de goudvis streamer naar de overkant. Na enkele worpen heb ik nog geen aanbeet gehad waar ik toch wel wat had verwacht. Ik probeer de streamer onder een hoek met de windrichting te werpen naar een ander deel van de vijver, maar dat lukt niet vanwege de harde en vooral vlagerige wind. Hoe meer ik mijn best doe, hoe minder het lukt totdat ik mijn eigen muts haak en het al vloekend besluit op te geven. Waar ben ik mee bezig? Doorweekt besluit ik het nog één kans te geven in een andere vijver.

Daar vind ik een relatief luwe plek en lukt het me de goudvis vrij ver weg in de vijver te werpen. Dankzij de hoover lijn trekt ie op ongeveer een halve meter diepte door het water. De vrij bewegende staart maakt veel turbulentie en als ik schoksgewijs de goudvis binnenhaal, pulseert de streamer door het water. Ik werp nogmaals en voel dan de ruk waar ik al die tijd op heb gewacht. Zoals een massieve deur in het slot valt, of zoals een bijl zich in een blok hout vastzet. KLOK. Ik trek de lijn strak en even staat de tijd stil, gebeurt er niets tussen mij en dat wat er aan de andere kant van de lijn vastzit. Dan komt er beweging in de lijn en gaat de snoek er langzaam maar gestaag vandoor. Ik geef voorzichtig tegenkracht wat de snoek in haar tempo om weg te komen van mij doet versnellen. Na enkele runs komt zij dichter binnen bereik en zie ik dat het een knap exemplaar is. Nog even later kan ik haar uit het water scheppen, landen en heel gemakkelijk onthaken, want de streamer zit perfect voor in haar bek gehaakt. 

We kijken elkaar nog eenmaal aan voordat ik haar weer laat zwemmen. Hopelijk tot een volgende keer. Ik vergeet hoe doorweekt ik ben, de moeite die het me heeft gekost en ga helemaal tevreden naar huis. En zo ben ik ervan overtuigd dat mijn goudvis streamer inderdaad niet alleen mooi toont maar ook goed vangt. Daarmee is hij mijn vismaat waardig en eindigt dit onwaarschijnlijke maar waarachtige verhaal, hoe een goudvis een snoek ving.