Vliegvissen in Jordanië

In ‘Salmon fishing in the Yemen’ wordt een vooraanstaande Britse bioloog die gespecialiseerd is in zalm conservatie verleid - of beter gezegd: uitgedaagd - om te onderzoeken of hij deze vissoort ook in Jemen kan uitzetten. Een rijke sjeik wil kost wat kost in zijn eigen land op zalm kunnen vissen. De bioloog ziet er aanvankelijk niets in, maar raakt bevriend met de sjeik en kan, behalve zijn conservatisme, geen reden verzinnen waarom hij het experiment niet aan zou gaan. Na verloop van tijd stapt hij over zijn Britse superioriteitsgevoel heen en begint aan het project ter introductie van een zalmpopulatie in Jemen, wat natuurlijk desastreus moet aflopen.

Ik ben voor mijn werk in Jordanië en niet van plan hier zalm uit te gaan zetten, maar kan mijn gedachten aan het vliegvissen niet loslaten. Ik kijk door mijn raam naar buiten en zie alleen maar zandstenen huizen en flatgebouwen die tot aan de horizon rijken. Als ik goed kijk, zie ik dat ze daar overgaan in de woestijn. Hier valt weinig te vliegvissen. Maar al langer drijven mijn gedachten ondanks mijn omgeving vaak af naar mijn geliefde hobby. Ook thuis kom ik er nauwelijks toe, hoewel de stap tot het daadwerkelijk vliegvissen veel minder groot is dan hier in Jordanië. Maar ook thuis beleef ik het vliegvissen meer virtueel dan in de praktijk. Kijk ik op Facebook en volg de vangsten van Flyflashy Jack op het Oostvoornsemeer, de overpeinzingen van Franklin Moquette of de tips van Sjoers Siemensma. En al weken ligt er thuis op mijn bureau een hoopje dikke sedge vliegen onaangeroerd te wachten op hun tewaterlating. 

Begin dit jaar bestelde ik wat bindspullen bij FlySupply en ontving daarbij een dikke folder met het hele assortiment van Vision, Guideline en andere merken. Nu vind ik dat soort reclame meestal verspilling van energie, maar toen ik er toch doorheen bladerde, viel mijn oog op een mooi weergegeven bindpatroon met een leuk verhaal erbij. Dat vertelde over het nut om soms een hele grote sedge te gebruiken op groot water om daarmee grote forellen uit de diepte te verleiden naar het oppervlak te komen. Deze techniek en het bijpassende patroon worden in Scandinavië succesvol toegepast. Ik zag er meteen een toepassing in voor Baggelhuizen of het Oostvoornsemeer en zette me aan het binden. De vlieg bouw je op door cdc te hacklen rond een langstelige # 10 haak, dan er twee vleugels van een patrijs aan weerskanten op te binden en tenslotte op de kop hertenhaar te hacklen. Natuurlijk ging dat binden niet meteen zoals ik wilde en vooral die laatste stap bleek lastig. Maar eenmaal wat geoefend, kwamen er steeds mooiere exemplaren van mijn vice die op mijn bureau belandden. Waar ze na weken me nog dagelijks onaangeroerd lagen aan te kijken.

Nu zit ik hier in Jordanië op mijn hotelkamer, of in een volle zaal met Arabisch schallende beambten, lig te woelen in bed omdat ik de slaap niet kan vatten en telkens drijven mijn gedachten af naar hetzelfde beeld. Ik sta kniediep in het Oostvoornsemeer en de avond valt. De wind is gaan liggen en de lucht kleurt oranje. Voor mij strekt het ondiepe binnenwater van het meer zich uit en alleen enkele futen beroeren het oppervlak. Ik ben de enige vliegvisser in de wijde omtrek en waad rustig voort. Op mijn Guideline aftma 5 hengel heb ik een droge lijn voor precisie worpen, een soepele leader van Froghair en een van die grote sedges die al lang op mijn bureau liggen te wachten. Dan zie ik een beweging in het water en een forel head and tailed door het oppervlak. Ik waad een meter of tien dichterbij en overbrug dan met een mooie worp de resterende twintig meter, zodat mijn vlieg een halve meter naast het beroerde water valt. Er gebeurt even niets. Dan zie ik enkele meters verder weer een beweging en haal voorzichtig mijn lijn binnen. Ik maak een worp - in gedachte met een perfect beweging in slow motion - en plaats de sedge opnieuw subtiel op het water. Vrijwel meteen komt de forel naar het oppervlak, grijpt de vlieg en draait weg. Ik strek mijn lijn en voel het contact met de vis. Die zwemt op volle kracht weg en trekt meter na meter van mijn reel af. Dan springt de forel uit het water en schudt met zijn kop. Een kritiek moment, want weerhaakloos gevist kan de forel zich nu onthaken als de spanning op de lijn even wegvalt. Maar dat gebeurt niet en beetje bij beetje dril ik de vis totdat hij in mijn net belandt. Het is een bruine forel van bijna zestig centimeter. Wat een mooie vis! Even kijken we elkaar aan en dan laat ik hem weer zwemmen.

Ik ontwaak uit mijn mijmeringen en realiseer me dat veertig Arabische gezichten mij verwachtingsvol aankijken. Ik heb even niet door dat het mijn beurt is om op het podium te stappen om aan mijn lezing te beginnen. Oeps, sorry mensen, ik was even … ergens anders … en ja, daar gaan we en nee, niet over vliegvissen in Jordanië. Al had ik dat maar al te graag gedaan. Want geloof me, dat kan heel goed. In gedachte dan.